Smoczkożerca

Dzidziuś jest Smoczkożercą. A jak to się stało?

Oczywiście w ciąży miało być inaczej... Na początku myślałam, żeby mu wcale nie dawać smoczka, bo widok 2, 3-letnich dzieci ze smoczkiem mnie przerażał. Później, za radą terapeutki niemowląt, która stwierdziła, że dzieciom do 1 roku życia odruch ssania jest potrzebny i dzieci potrzebują wtedy smoczków, stwierdziłam, że jednak mu dam, ale dopiero po 1 mż. Terapeutka niemowląt twierdziła, że każde dziecko ma potrzebę ssania tylko nie każdy smoczek mu odpowiada i czasami trzeba wypróbować kilku lub kilkunastu. Wiele słyszałam o tym, że jeśli da się smoczek przed 1 mż. to może on zaburzyć prawidłowe ssania piersi. W wyprawce Dzidziusia znalazł się smoczek, który otrzymałam na szkoleniu dla kobiet w ciąży. Miałam nadzieję, że Dzidziusiowi on podpasuje i nie będę musiała innego kupować. Wybierając się do szpitala jednak go nie spakowałam do torby tylko zostawiłam go w domu, aby użyć go dopiero po 1 mż.

A jak wyszło? 

Zaraz po urodzeniu Dzidziuś został przewieziony na intensywną terapię noworodkową. Pielęgniarka, która zaczęła się nim opiekować powiedziała Mężowi, że Dzidziuś ma wielki odruch ssania i że przydałby mu się smoczek. Tak więc Mąż pojechał do domu po ten smoczek ze szkolenia. Smoczek od razu spodobał się Dzidziusiowi i był jego pocieszycielem w inkubatorze, a potem już poza nim. 

Czy zaburzył ssanie piersi? Nie. A mógł, tym bardziej, że smoczek otrzymał zaraz po urodzeniu, później butelkę, a dopiero za 2 dni pierś. Ale Dzidziuś ma naprawdę wielki odruch ssania i ssie wszystko co się da;).

Nie będę wymieniać tutaj wszystkich plusów i minusów smoczka, bo o tym możecie przeczytać na wielu innych blogach. Chciałabym tylko napisać, że nam smoczek w większości pomaga: szybko uspokaja Dzidziusia, szczególnie na spacerze, w kościele, przy ubieraniu na dwór (czego nie lubi,a  w szczególnie drażni go czapka), przy zasypianiu, przy przebudzeniu (wystarczy dać na chwilę smoczek, a Dzidziuś z powrotem szybko wraca do krainy snów). Oczywiście, czasami też przeszkadza: np. był czas, gdy Dzidziuś z nim spał i gdy mu wypadł to potrafi się obudzić przez jego brak. Teraz staramy się pilnować, aby Dzidziuś zanim zapadnie w głęboki sen pozbył się smoczka albo gdy zaśnie to mu go delikatnie wyjmujemy i wtedyspokojnie śpi dalej. 

Mamy plan, aby oduczyć go smoczka ok. 1 roku, bo jeszcze wtedy to nie jest takie trudne (podobno trwa 3 dni), bo jednak do przedszkola to ze smoczkiem go nie puścimy;).

A jak jest u Was? Macie smoczkożerców?