Po narodzinach mój pierworodny znowu dostaje czkawki. Wszyscy pocieszają, że to normalne w pierwszych miesiącach życia. Tylko teraz przeżywanie z nim czkawki jest jeszcze trudniejsze. Maluszkowi ta czkawka zbytnio nie przeszkadza - oczywiście, o ile nie trwa za długo i nie jest akurat śpiący. Ale za to mnie strasznie irytuje, bo po co taki dzidziuś ma się męczyć z czkawką?
Początkowo na każdą czkawkę lekiem było ponowne przystawienie do piersi. Tylko był mały problem: czkawki dostawał zazwyczaj zaraz po jedzeniu, więc namówienie go na ponowne jedzenie nie było łatwe. Później położna środowiskowa poleciła nam chuchanie na ciemiączko. Albo to nie działa na moje dziecko albo ja nie umiem chuchać:(, bo czkawka tym sposobem nie przeszła ani razu. W końcu pediatra powiedziała nam, że jeśli maluszkowi czkawka nie przeszkadza zbytnio to można ją przeczekiwać i przejdzie sama - i przechodzi, ale czasami trwa to długo.
Czkawka u synka pojawiała się prawie po każdym karmieniu, więc zaczęłam się interesować tym, co tą czkawkę wywołuje. Dowiedziałam się, że czkawka jest zazwyczaj, gdy się dziecku dużo uleje (trudno temu zapobiec), gdy nagle dziecko zawieje (przy przebieraniu pampersa po jedzeniu - u nas to miało najczęściej miejsce) oraz po samym nałykaniu się powietrza podczas jedzenia (aby zapobiec czkawce należy dziecko odbekać po każdym jedzeniu). I tak zaczęliśmy odbekać dzidziusia (chociaż w szkole rodzenia mówili, że teraz nie trzeba odbekać to jednak naszemu maluchowi to służy) oraz zaczęliśmy przykrywać go pieluchową tetrowa lub flanelką przy przebieraniu. I od tej pory czkawka pojawia się coraz rzadziej;).
Czy Wasze dzieci też tak często miały czkawkę? Jakie sposoby na czkawkę u Was się sprawdziły?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz